Wolność w życiu człowieka.

Dążymy do poczucia wolności. Chcemy być wolnymi ludźmi .

Czym jest w takim razie wolność w życiu człowieka? Jak rozumieć stwierdzenie ja jestem wolny i czy możliwe jest osiągnięcie stanu absolutnej wolności?

Poczucie wolności jest doznaniem subiektywnym. Wychowujemy się i dorastamy w rodzinie, w której obowiązują  określone normy, zasady, wartości. Jesteśmy również  częścią społeczeństwa, które wytworzyło kulturę, religię, tradycję. Uwzględniając powyższe elementy możemy powiedzieć, że nasza wolność jest zawsze zakorzeniona. Ma swoje ramy zewnętrzne w obrębie których egzystujemy.

Nie funkcjonujemy i nigdy nie będziemy funkcjonować w próżni. Nie pozwoli na to historia naszego życia.

Czasami chcemy aby przepadł po nas wszelki ślad. Aby przeszłość przepadła w nieistnienie. Możemy zmienić nazwisko, adres zamieszkania, odciąć się od rodziny, przeszłości. Ale te zabiegi nie uczynią nas wolnymi ludźmi gdyż obraz rodziny, rodzaj więzi jakie stworzyła rodzina nosimy w sobie. I tak, jak drzewo zrzucone do rzeki musi płynąć z jej prądem, tak  my nie jesteśmy w stanie odciąć się od korzeni naszych przodków.

 Prawdziwa wolność zatem nie jest wolnością” od „ ale wolnością” do”. Rozumianą jako gotowość do zajrzenia w głąb siebie. Tylko mierząc się z tym od czego chcemy uciec, o czym chcemy zapomnieć możemy zyskać poczucie wolności.

Czy tego chcemy, czy nie do nowego miejsca, życia i tak zabierzemy fragmenty ze swojej przeszłości. Nasza podświadomość przypomni nam o naszym przeszłym życiu. Możemy wyprzeć nawet najbardziej traumatyczne wspomnienie z naszej świadomości ale nie potrafimy już tego zrobić w podświadomości. Ból da o sobie znać. Do naszej pamięci będą się wkradać znane obrazy, przykre odczucia, które ograniczają nasza wolność.

Wspomnienia, ból osadza w miejscu. Powoduje, że nie  możemy ruszyć z miejsca. Póki cierpimy nie możemy być wolni.

Tymczasem prawdziwe wyzwolenie wiąże się z otwarciem na odwagę zmierzenia z przeszłością. Wejścia do tych ciemnych zakamarków w nas o istnieniu których chcielibyśmy zapomnieć. To nie jest łatwe i wymaga wiele sił. Ale tylko wtedy mamy szansę poczuć się wolnymi, przebudzonymi do swojego świadomego życia.

Wolność jest tutaj pojmowana jako niezależność. To jest moment, w którym możemy przestać uciekać, a stawać się autonomiczną osobą. Wolnym nie może być zatem ktoś kto nie jest sobą. Kluczem jest tutaj rozróżnienie pomiędzy „ja fałszywym”, czy też powierzchownym, a „ja prawdziwym” ( głębokim ). To jest fundament, który posłuży nam do  budowania swojej tożsamości. Na powyższy proces składa się znajomość swoich potrzeb, emocji, wypracowanie swoich wzorców postępowania, zasad, norm, czyli lepszego rozumienia siebie.

Człowiek jest twórcą samego siebie. Możemy płynąć z nurtem rzeki albo pod jej prąd. Wolność nie jest dana raz na zawsze. Jest stanem nad którym musimy nieustannie pracować.