Psychoterapia Katowice

Rozpoczęcie psychoterapii poprzedzone jest rozmową podczas której terapeuta zbiera informacje o aktualnych problemach, głównych dolegliwościach ich źródle, historii. Ponadto zbierane są również informacje o historii życia: rodzinie pochodzeniowej, ważnych wydarzeniach jakie miały miejsce w rodzinie, okresu niemowlęcego, wczesnego dzieciństwa, okresu dojrzewania, historii związków. Informacje te są potrzebne terapeucie do rozumienia źródła problemów, czy objawów jakie zgłasza pacjent.

Wstępna rozmowa ma również na celu dostarczenie odpowiedzi na dwa podstawowe pytania: czy należy podejmować terapię z danym pacjentem oraz jaką strategię postępowania oraz leczenia przyjąć.

Psychoterapia nie polega na udzielaniu porad, pocieszaniu. Psychoterapeuta nie mówi nie martw się, wszystko będzie dobrze, uwierz w siebie.

Terapia nie polega również na szukaniu winnego za obecne problemy, na obwinianiu i zrzucaniu na nich odpowiedzialności za obecne kłopoty.

Terapeuta stara się zrozumieć i dotrzeć do istoty problemu. Stara się poznać w jaki sposób myślimy i przeżywamy.

Rozmowa terapeutyczna pomaga uświadomić sobie z czego wynikają aktualne kłopoty, dostrzec powtarzające się schematy oraz utrudniające życie przekonania. Terapia pozwala dotrzeć do uczuć, które nauczyliśmy się skutecznie wypierać ze świadomości, pozwala dotrzeć do stłumionych konfliktów, potrzeb i pragnień.

Taka rozmowa może też pomóc zrozumieć , co nam nie pozwala ruszyć z miejsca, zbudować związku, wyprowadzić od rodziców, zmienić pracy, bądź jakie wcześniejsze doświadczenia wpłynęły na to, że boimy się wystąpień publicznych, doświadczamy napadu lęku, cierpimy na zaburzenia jedzenia, odczuwamy przymus częstego mycia rąk.

Aby dokonać realnej zmiany w teraźniejszości trzeba cofnąć się do przeszłości. Przyjrzeć się np. relacją z rodzicami.

Zrozumienie podłoża trudności, odreagowanie to tylko jeden z czynników leczących prowadzących w kierunku zmiany. Kiedy już wiemy skąd się wzięły nieprzyjemne objawy i dlaczego w danej sytuacji reagujemy tak, a nie inaczej staramy się określić czego potrzeba, by było łatwiej. Zastanawiamy się jakbyśmy chcieli zachować się inaczej niż dotychczas. I tu dochodzimy do drugiego istotnego kroku jakim jest doświadczenie. Doświadczenie nowego zachowania, innego sposobu budowania relacji.

Gabinet psychoterapeuty jest takim bezpiecznym miejscem gdzie uczymy się i doświadczamy nowych zachowań, nowych metod reagowania, tak aby z tymi umiejętnościami później samodzielnie już ruszyć w świat.

Psychoterapia to nie tylko metoda leczenia zaburzeń osobowości, zaburzeń psychicznych ale również kierowana jest do osób, które chcą się wewnętrznie rozwijać, zwiększyć swój potencjał osobowościowy. Osoba korzystająca z psychoterapii wcale nie musi doświadczać depresji, stanów lękowych, a może jedynie odczuwać potrzebę poprawy jakości swojego życia emocjonalnego. Psychoterapia może m.in. zwiększyć motywację do działania, poprawić pewność siebie, czy usprawnić komunikację z innymi ludźmi. Uczy wykorzystywać naturalny potencjał w człowieku, który już jest.

Choć psychoterapia opiera się głównie na rozmowie niektórzy terapeuci w zależności od nurtu w jakim pracują mogą również wykorzystywać hipnozę, genogram, analizę snów, trening relaksacji.

Dla przebiegu procesu psychoterapii ważna jest motywacja pacjenta. Za najbardziej korzystną motywację zgłoszenia się na psychoterapię uważane jest pragnienie dokonania zmiany we własnym sposobie funkcjonowania. Natomiast osoby zgłaszające się pod wpływem przymusu, pod presją innych osób, bądź też oczekujące, że terapeuta za nich podejmie decyzję, weźmie odpowiedzialność za ich życie często przerywają terapię.

Terapeuta występuje w roli osoby pomagającej ale to pacjent musi chcieć dokonać zmiany.

Dzięki wielu nurtom psychoterapii można ją dopasować do problemu pacjenta i jego specyfiki. Każdy rodzaj psychoterapii ( psychodynamiczna, analityczna, behawioralno – poznawcza, geschtalt, systemowa ) charakteryzuje się innym źródłem inspiracji, podejściem, założeniami teoretycznymi i sposobem prowadzenia terapii.

Najogólniej terapię dzielimy na indywidualną i grupową oraz na krótkoterminowa i długoterminową. Terapia krótkoterminowa skupiona jest na konkretnym celu, problemie. W przypadku terapii długoterminowej problem jest bardziej ogólny, wymagający dogłębnej analizy.

Długość terapii uzależnia się od problemu z jakim boryka się pacjent oraz jego stopnia natężenia. Specyfika niektórych zaburzeń psychicznych, zaburzeń osobowości ( osobowość borderline ), przeżyte traumy wymagają długiego procesu leczenia. W przypadku innych skuteczne wyleczenie możliwe jest po kilku, kilkunastu spotkaniach.

Terapia ma swój początek, fazę właściwą i koniec.

Po nawiązaniu kontaktu z pacjentem, wstępnych ustaleniach diagnostycznych i zebraniu wywiadu przychodzi moment na ustalenie celów terapii, czyli obszarów, zagadnień problemowych nad którymi pacjent chce pracować. Ostatnią czynnością przed przystąpieniem do psychoterapii jest podpisanie kontraktu terapeutycznego. Podstawową funkcją kontraktu jest stworzenie optymalnych warunków do rozpoczęcia psychoterapii. Drugą konsekwencją zawarcia kontraktu jest uporządkowanie wzajemnych oczekiwań pacjenta i psychoterapeuty co do mającej rozpocząć się psychoterapii. Zapewnia to obu stronom kontrolę nad jej przebiegiem i płynące z tego poczucie bezpieczeństwa. Ponadto kontrakt zawiera czas trwania terapii, dzień spotkania, formę płatności, zasady odwoływania sesji. Czasami określa się również długość trwania terapii.

Sesja jednorazowo trwa około 45 – 60 min. zazwyczaj odbywa się raz w tygodniu w ściśle określonym dniu i porze.

Psychoterapia może być główną metodą leczenia, bądź np. w sytuacjach zaawansowanych chorób psychicznych działaniem uzupełniającym do leczenia farmakologicznego.

Literatura ;

Psychoterapia – Praca zbiorowa pod redakcją Lidii Grzesiuk PWN