Rodzina.
Rodzina stanowi podstawowe środowisko człowieka. Atmosfera życia rodzinnego silnie oddziałuje na kształtującą się osobowość , zarówno małego dziecka , jak i później młodego człowieka. Rodzina , w której żyjemy pośredniczy w przekazywaniu nam wartości , norm, zwyczajów, schematów zachowania i postępowania. Każdy system rodzinny ma swój niepowtarzalny i charakterystyczny repertuar brzmień , dźwięków, tonów , posiada swoją własną melodię.
Czasami przez wiele pokoleń jest grana ta sama melodia , która zagłusza subtelną muzykę stłumionych, impulsów , popędów i pragnień . Bywa i tak, że te głęboko schowane, zepchnięte w głąb świadomości wyparte impulsy w którymś pokoleniu zaczynają nieśmiało dochodzić do głosu i wydobywać się na powierzchnię . Zaczynają w nas pobrzmiewać.
Gdy nasze pragnienia oraz wyznawane wartości i zasady którymi się w życiu kierujemy w zasadniczy sposób odbiegają od tych w jakie wyposażyła nas rodzina zaczynamy doświadczać konfliktu lojalności , przynależności do systemu rodzinnego. Na styku tych różnic niejednokrotnie pojawiają się dylematy egzystencjalne, czy zachować lojalność wobec systemowego kodeksu , czy tez pozwolić sobie na to, aby podążyć za swoimi potrzebami i pragnieniami. Odcięcie się od korzeni nie jest możliwe .
Ścięte drzewo usycha , gubi lisice a z czasem staje się martwe. Jak zatem postąpić wobec rozgrywającego się w nas dylematu ? Nie odrzucając tradycji możemy pochylić się z szacunkiem nad dorobkiem pokolenia i zadać sobie pytanie . Co jest dla mnie ważne? Co chcę uczynić z moim życiem? Jak brzmią moje potrzeby i przekonania , a co narzuca mi rodzina? To dynamika nas rozwija i zmienia.
Wszystko co nie mieści się w wyznaczonych regułach staje się rewolucyjne.Takie zmiany możemy zaobserwować nie tylko na polu rodzinnym ale również naukowym i artystycznym . Jako przykład może posłużyć postać z obszaru muzyki, osoba Astora Piazzoli. Był on kompozytorem tanga argentyńskiego, który zrewolucjonizował jego brzmienie. Dziś jest ikoną muzyki w Argentynie. To przykład połączenia muzyki z nowoczesnością .
Piazzola nie odrzucał tradycji , ale ją modernizował , nie niszczył, lecz tworzył. Jego muzyka wypełnia się emocjami. W swoich utworach kompozytor zmiękcza tango lecz nie rozmywa jego namiętności i zmysłowości , głębokiego smutku i nieskończonej melancholii. Dlatego też Piazzola nigdy do końca nie został zaakceptowany w Buenos Aires. Jego nowoczesne podejście do tradycji tanga wzbudzało tak wiele emocji i kontrowersji , że muzyk musiał zmagać się z atakami agresji u swoich rodaków.
Miał natomiast zdecydowane większe szczęście w Europie i Nowym Yorku , gdzie jego tango zostało powitane jako prawdziwa innowacja. Witany był jako jeden z największych kompozytorów i interpretatorów XX wieku.
Przykład kompozytora pozwala nam przyjrzeć się bliżej dylematom , które niejednokrotnie są naszym udziałem. Możemy więc stać przez zamkniętą bramą i snuć wyobrażenia o tym, co znajduje się po drugiej stronie , albo pomimo lęku, różnych obaw i niepewności zdecydować się na jej otwarcie .
To trochę tak jakbyśmy wchodzili do tajemniczego opuszczonego ogrodu , w którym , aby znaleźć ścieżki musimy wyciąć chwasty , usunąć niepotrzebne pędy roślin i poprzycinać gałęzie . Pozwoli nam to wyjść poza utarte schematy myślenia i zachowania ograniczającego nas i usztywniającego . Tylko w ten sposób możemy zostać kompozytorem własnego życia i wytyczyć nowe szlaki dla przyszłych pokoleń.
Bibliografia.
Muzyka latynoamerykańska , zeszyt III, Wydawnictwo Multipress, 1999
Gorin N, Astor Piazzola moja historia, PWN Kraków, 2008